حالا که سرمایهگذاری در تاسیسات تولیدی به بالاترین حد خود رسیده، به
نظر میرسد که رویای جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا در این باره که «آینده دوباره در آمریکا ساخته خواهد شد» دست یافتنیتر شود. اما نشریه اکونومیست گزارشی از ایجاد کارخانههای تولید تراشه منتشر کرده که شرایطی متفاوت را نشان میدهد. به گفته این نشریه، کارخانه و سرمایه برای تولید تراشه وجود دارد اما کارگر نیست.
به این ترتیب شک و تردیدهایی درباره گامهای بعدی سیاست صنعتی جدید آمریکا وجود دارد. آمریکا در حال ساخت کارخانههای جدید است اما آیا میتواند برای راهاندازی آن کارگر پیدا کند؟ با توجه به اینکه نرخ بیکاری آمریکا نزدیک به پایینترین حد در پنج دهه اخیر است، شرکتها در حال تلاش برای یافتن نیروی کار هستند.
بخش نیمههادی، مهمترین بخش برای احیای تولید در آمریکا است. در طول چند دهه گذشته سازندگان تراشههای کامیپوتری عمدتا آمریکا را ترک کردهاند. البته این کشور هنوز هم محققان و طراحانی نیمههادی در سطح جهانی دارد، اما از نیروی کاری که «ویفرهای سیلیکونی» را به مدار الکترونیکی تبدیل کنند، محروم مانده است.
شارلی لیس از بنیاد نیمههادی، یک گروه لابیگر میکروالکترونیک میگوید: «کابوس من سرمایهگذاری در همه این زیرساختها و سپس عدم توانایی در یافتن نیروی کار است.» علاوه بر این، گزارشی که موسسه بروکینگز منتشر کرده حاکی از این است که آمریکا برای اطمینان از نیروی کار کافی برای بخش تراشهها، به «سرعت به اقدامات متناسب ملی، ایالتی و محلی» نیاز دارد.
کارخانههای مختلفی قرار است در حوزه تولید تراشهها در آمریکا راهاندازی شود اما به گزارش اکونومیست این کشور دسترسی خود را به یک منبع آشکار استعداد محدود کرده است: مهاجران حدود ۴۰ درصد از کارگران بسیار ماهر در صنعت نیمههادی آمریکا را تشکیل می دهند اما اعطای ویزا با محدودیتهایی همراه شده است. سیاستمداران جناح راست از جمله دونالد ترامپ حتی برای حذف کامل ویزاها در تلاش بودهاند.